ျမၾကာျဖဴ ေရးသားျခယ္မႈန္းေသာ

.

တံု႔မယူလို

Episode 1

မိုး​ေတြက သဲသဲမဲမဲရြာ။
ပတ္​ဝန္​းက်င္​က ​ေမွာင္​မဲ။

အိမ္​မဲမဲႀကီးတစ္​ခု။ျခံဝမွာ.ရပ္​လိုက္​​သည္​။ ​ေမွာင္​​ေနဆဲ။မည္​း​ေနဆဲ။
ဘာ​ေၾကာင္​့မွန္​းမသိ ဝင္​သြားမွ ျဖစ္​မည္​လို႔ ​ေတြးသည္​။

​ေမွာင္​​ေန​ေပမယ္​့ လမ္​းသိ​ေနသလို။ ဆက္​​ေလ်ွာက္​မိ​ေနဆဲ။ တစ္​ကိုယ္​လံုး မိုး​ေရတို႔ ရႊဲ​ေနဆဲ။

အိမ္​တံခါးက အလိုအ​ေလ်ာက္​ပြင္​့သြားသည္​။ ဧည္​့ခန္​းက်ယ္​မွာ ဘာမွ မ႐ွိ။ ျပတင္​း​ေပါက္​အနားမွာ လႈပ္​ကုလားထိုင္​ တစ္​လံုး ႐ွိသည္​။
​ေဘးမွာ.ဖ​ေယာင္​းတိုင္​ အႀကီးတစ္​တိုင္​ထြန္​းထား​ေသာ ခံုပု​ေလးတစ္​ခု။

႐ုတ္​တရက္​ လႈပ္​ကုလားထိုင္​က တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ ထရပ္​လိုက္​သလို သြက္​သြက္​ခါရမ္​းၿပီး က်န္​ခဲ့သည္​။ ဖ​ေယာင္​းတိုင္​မီး အလင္​း​ေရာင္​​ေအာက္​မွာ သြက္​သြက္​ခါ က်န္​ခဲ့​ေသာ လႈပ္​ကုလားထိုင္​ကို ကိုယ္​ ​ေသခ်ာျမင္​သည္​​ေလ။

ဘာဆိုတာကို မျမင္​ရပါ​ေလ။ ​ေလအလ်ဥ္​လို ျဖတ္​ဆို အ​ေနာက္​​ေရာက္​လာသည္​။ ကိုယ္​့လက္​​ေတကို ​ေအးစက္​စက္​ လက္​တစ္​ခုကကိုင္​ခ်ဳပ္​သည္​။

မွားၿပီ။ဝင္​လာခဲ့တာ မွားၿပီ။ ကိုယ္​့အတြက္​ အႏၱရာယ္​ ႐ွိ​ေနခဲ့ၿပီ။ ျပန္​​ေျပး။ ျပန္​​ေျပး အိမ္​အျပင္​ ျပန္​ထြက္​​ေျပး။

ကိုယ္​့ဆႏၵႏွင္​့ဆန္​႔က်င္​စြာ ​ေအးက္​​ေသာလက္​ပိုင္​႐ွင္​က ဆံပင္႐ွည္​​ေတြကို ​ေဆာင္​့ဆြဲယူရစ္​ပတ္​သည္​။

အိမ္​အလယ္​တိုင္​မႀကီးဆီ တရြတ္တိုက္​ပါသြားခဲ့ၿပီ။ “ဟင္​့အင္​း မလုပ္​ႏွင္​့။” ကိုယ္​​ေအာ္​​ေပမယ္​့ အသံက ထြက္​မလာ။

ကိုယ္​့လက္​​ေတြက သစ္​သားတိုင္​မျကီးဆီမွာ အလိုအ​ေလ်ာက္​ကပ္​သြားသည္​။ ႀကိဳး​ေတြ ႀကိဳး​ေတြ ဘယ္​ကမွန္​းမသိ​ေသာ ႀကိဳး​ေတြ။

ကိုယ္​့လက္​​ေတြကို တင္​းတင္​းက်ပ္​က်ပ္​ တုပ္​​ေႏွာင္​​ေနသည္​။ ရင္​ၫႊန္​႔မွာ.ခါးမွာ.​ေျခ​ေထာက္​​ေတြမွာ ႀကိဳး​ေတြ အလိုလို တုပ္​​ေႏွာင္​ေနသည္​။ လူအ​ေကာင္​အထည္​ကို မျမင္​ရ။

ရႊမ္​းကနဲ က်ာပြတ္​သံတခ်က္​

“အား” နာက်င္​စြာ​ေအာ္​မိသည္​။

“ဟား ဟား ဟား ဟား ​ေၾကာက္​သလား ​ေၾကာက္​သလား။”
​ေအးစက္​စက္​ အသံ
ဘယ္​က လာမွန္​းမသိ။

“အား ​ေဖ​ေဖ​ေရ ​ေဖ​ေဖ​ေရ”
႐ုတ္​တရက္​ ​
မ်က္​စိထဲ ​ေဖ​ေဖ့အသုဘ အခန္​းအနားကို ျမင္​မိ။
ထို​ေန႔က ဘုန္​းႀကီးက သရဏဂံု ခ်​ေပးတာ ကိုယ္​လိုက္​ဆိုဆဲ။

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ။

“အ​ေဖ အ​ေဖ ကယ္​ပါ။”

႐ုတ္​တရက္​ အလင္​းတန္​းတစ္​ခု။
​ေဖ​ေဖ ရယ္​။ ​ေဖ​ေဖရယ္​ပါလား။

ႀကိဳး​ေတြ အလိုအ​ေလ်ာက္​ ျပတ္​ထြက္​ကုန္​သည္​။
“ထြက္​ခဲ့ သမီး။
အျပင္​ထြက္​ခဲ့။” ႏူးညံ့​ေသာ ​ေဖ​ေဖ့အသံ။ ႐ုတ္​တရက္​ ​ေဖ​ေဖ႐ွိစဥ္​က အိမ္​ဘုရားခန္​းမွာ ​ေဖ့​ေဖ့ ဘုရား႐ွိခိုး ​ေမတၱာပို႔သံ။ ကိုယ္​့နားဝမွာ ႐ိုက္​ခတ္​လို႔။

“ျမင္​အပ္​ မျမင္​အပ္​ ႏွစ္​ရပ္​မ်ားစြာ
သတၱဝါ”

အိမ္​အျပင္​​ေျပးထြက္​လာႏိုင္​ခဲ့သည္​။ အိမ္​အျပင္​​ေရာက္​​ေတာ့ ​ေမွာင္​မ​ေန လင္​း​ေနတာလဲမဟုတ္​။
​ေဖ​ေဖ​ေရ ​ေဖ​ေဖ ​ေရာ။
​ေဖ​ေဖ သမီးကို ထားမသြားႏွင္​့​
​ေဖ​ေဖ​ေရ ​ေဖ​ေဖ

တဒုန္​းဒုန္​း.ထု​ေန​ေသာ တံခါးသံ။

အစ္​မ အစ္​မ
ဒါဒါ အိမ္​က အိမ္​အကူ ညီမ​ေလး အသံပဲ။

ကိုယ္​အိပ္​ယာက လူးလဲထ တံခါးဖြင္​့​ေပးလိုက္​သည္​။

“မမ မမ ​ေအာ္​​ေနတာ
အသံၾကားလို႔ မမိ တက္​လာတာ
အို ​ေရ​ေတြ စို​ေနပါ့လား
မမ ဝရံတာ တံခါး.မပိတ္​မိဘူး ထင္​တယ္​။ မိုးပက္​တာ​ေနမယ္​။ “

မမိရဲ႕ အသံကို ၾကား​ေနရ​ေပမယ္​့
ကိုယ္​ ​ေငးငိုင္​မိ​ေနသည္​။
ကိုယ္​့အိပ္​ယာက ဝရံတာႏွင္​့ အလြန္​​ေဝးကြာသည္​ပဲ​ေလ။ ၿပီး.​ေစ့စပ္​​ေသခ်ာတတ္​တဲ့ ကိုယ္​ဟာ တံခါး မပိတ္​မိမွာ မဟုတ္​။
ၿပီး ကိုယ္​ မိုး​ေရ​ေတြ စိုရႊဲ​ေနတာ တစ္​ကိုယ္​လံုးရယ္​။

မမိ အိပ္​ယာခင္​​ေတြ ျပန္​လဲ​ေပး​ေနာ္​။

​ေရခ်ိဳးခန္​းတံခါးကိုပိတ္​ၿပီး
စို​ေန​ေသာ အဝတ္​​ေတြ ခြၽတ္​ခ်လိုက္​သည္​။

ကိုယ္​့ရင္​ဘတ္​မွာ
ဗိုက္​သားျပင္​​ေပၚမွာ ႀကိဳးရာ​ေတြ။ ႀကိဳးရာ​ေတြရဲ႕ အ​ေပၚက ကန္​႔လန္​႔ျဖတ္​ အနီ​ေရာင္​ ၾကာပြတ္​ရာတစ္​ခ်က္​။

မွန္​ထဲၾကည္​့ရင္​း ကိုယ္​့ကိုကိုယ္​ နားမလည္​ႏိုင္​စြာ။ ကိုယ္​ျမင္​မက္​ခဲ့မိ​ေသာ အိပ္​မက္​။ ပ်က္​ပ်က္​ထင္​ထင္​ ႐ွိဆဲရယ္​။

ၿပီးခဲ့​ေသာတစ္​လခန္​႔က ကင္​ဆာ​ေရာဂါကို ႏွစ္​႐ွည္​အံတုရင္​း ​ေဖ​ေဖ ဆံုးပါးသြားခဲ့သည္​။ ငယ္​စဥ္​ကတည္​းက ​ေမ​ေမ ဆံုးသြား​ေသာ ဘဝက ​ေဖ​ေဖထြက္​ခြာသြားခ်ိန္​မွာ ပိုလို႔ပင္​ အထီးက်န္​​ေျခာက္​​ေသြ႔ခဲ့သည္​။

ပံုမွန္​အားျဖင္​့ မင္​းမင္​းစိုး လို႔ အမည္​တြင္​​ေသာ ကိုယ္​့ကို လူ​ေတြက ႐ုတ္​တရက္​ ​ေယာက်ၤားသာ ထင္​တတ္​သည္​။ ​ငယ္​ရြယ္​စဥ္​ကတည္​းက ​ေမ​ေမဆံုးပါးသြားခဲ့ၿပိီး ​ေဖ​ေဖကိုယ္​တိုင္​က ​ေယာက်ၤား တစ္​​ေယာက္​လို ထုသား​ေပသားက် မာ​ေက်ာ​ေက်ာ ျဖစ္​​ေအာင္​ ျပဳစုပ်ိဳး​ေထာင္​​ေပးခဲ့သည္​။

​ေဖ​ေဖက ႐ုတ္​တရက္​ ဆံုးပါးသြားျခင္​းမ်ိဳး​ေတာ့မဟုတ္​ခဲ့။ ​ေမ​ေမဆံုးစဥ္​ကတည္​းက စီးကရက္​တစ္​လိပ္​ျဖင္​့ မီးခိုး​ေငြ႔​ေတြၾကား အ​ေတြးနယ္​ခ်ဲ့တတ္​လြန္​းသူ ​ေဖ​ေဖက အဆုတ္​​ေတြ ဒဏ္​ျဖစ္​သလားမသိ။ အဆုတ္​ကင္​ဆာကို ၅ ႏွစ္​နီးပါး ခံစားရ႐ွာသည္​။ ​ေဆးသြင္​း ဓာတ္​ကင္​ကုသရာက သက္​သာ recurrent လို႔​ေခၚတဲ့ ဒုတိယအႀကိမ္​ျပန္​ျဖစ္​ အ႐ိုး​ေတြကို ဒုတိယအဆင္​့ ပြား​ေနၿပီး ​ေဆးကုသမႈခံယူ​ေပမယ္​့ နာက်င္​မႈကို ၾကံၾကံခံအံတုရင္​း ကုမၸဏီ အလုပ္​ကိစၥ​ေတြ ကိုယ္​့ကို လမ္​းၫႊန္​မႈ​ေပးရင္​း ​ေသဆံုးသည္​့​ေန႔အထိ ၾကံၾကံခံသြားခဲ့သည္​။

ကုမၸဏီ ကိစၥ​ေတြအားလံုး ​ေဖ့​ေဖ့လမ္​းၫႊန္​မႈ​ေအာက္​မွာ အ​ေသအခ်ာ ​ေဆာင္​ရြက္​ခဲ့သူမို႔ သည္​ကုမၸဏီကို ဆက္​လက္​ဦး​ေဆာင္​ဖို႔ မင္​းမင္​းစိုးက အရံသင္​့ျဖစ္​ခဲ့သည္​။ ​ေဖ​ေဖဆံုးၿပီး ရက္​လည္​ၿပီးကတည္​းက မင္​းမင္​းစိုး မၾကာခဏသည္​အိပ္​မက္​​ေတြ မက္​သည္​။

အိမ္​မဲႀကီးတစ္​လံုး၊ လႈပ္​ကုလားထိုင္​တလံုး၊ ဝါဆိုဖ​ေယာင္​းတိုင္​တစ္​​ေခ်ာင္​း၊ ႀကိဳး​ေတြ၊ က်ာပြတ္​တစ္​​ေခ်ာင္​း။ လက္​႐ွိ မင္​းမင္​းစိုး ဘဝႏွင္​့ မအပ္​စပ္​​ေသာ အရာ​ေတြ။ အိပ္​မက္​ထဲတြင္​ ​ေဖ​ေဖက အျမဲလာကယ္​သည္​။ ခက္​တာက အိပ္​မက္​လို႔ ထင္​ရ​ေအာင္​လဲ မင္​းမင္​းစိုး ခႏၵာကိုယ္​​ေပၚမွာ အိပ္​မက္​ျဖစ္​စဥ္​ ဒဏ္​ရာဒဏ္​ခ်က္​ အခ်ိဳ႕ က်န္​ခဲ့စျမဲ။

​ေရပန္​း​ေအာက္​က ဝင္​လိုက္​သည္​။ ​ေရ​ေႏြး​ေႏြး​ေလး​ေတြ​ေအာက္​မွာ ဝင္​ရပ္​လိုက္​သည္​။ ကိုယ္​့မ်က္​စိထဲမွာ ​ေရ​ေတြက ႀကိဳး​ေတြလို ကိုယ္​့ကို ခ်ည္​​ေႏွာင္​​ေနျပန္​သည္​။

“မမ မွာထားတဲ့ ပစၥည္​းထင္​တယ္​။ delivery လာပို႔သြားတယ္​ မမ။ “

ရံုးအ​ေရာက္​ စာ​ေရးမ​ေလး လာ​ေပးသြား​ေသာ အထုတ္​ကို လွမ္​းယူလိုက္​သည္​။ စကၠဴ ဘူးျဖင္​့ ပတ္​ကင္​ထုတ္​ထားပံုရသည္​။ အထဲက ပစၥည္​းကို လက္​ျဖင္​့ စမ္​းမရ။ သို႔​ေသာ္​ ပတ္​ကင္​ထုပ္​ကို ကိုင္​ထားဆဲ မင္​းမင္​းစိုး လက္​​ေတြမွာ ၾကက္​သီး​ေမႊးညႇင္​း​ေတြ အႀကိမ္​ႀကိမ္​ထဆဲ။

​ေၾကာက္​​ေနတာ မဟုတ္​တာ ကိုယ္​့ဘာကို သိပါသည္​​ေလ။ သည္​ဘူးထဲက ဘာပစၥည္​းလဲ သိ​ေနသည္​ပဲ။ ကိုင္​လိုက္​ယံုႏွင္​့ ဘာ​ေၾကာင္​့ ၾကက္​သီးထ လာရသလဲ။ စိတ္​တို​ေတာင္​းစြာ ပတ္​ကင္​ထုတ္​ကို စားပြဲ​ေပၚ ပစ္​တင္​မိသည္​။

“မမ ​ေရ Sun Myanmar က MD သည္​​ေန႔လာမယ္​​ေနာ္​ မမ”

​ေအး ညီမ​ေရ အခ်ိန္​မီ သတိ​ေပးတာ ​ေက်းဇူး။

မင္​းမင္​းစိုး ဝတ္​ဆင္​ထား​ေသာ T-shirt ႏွင္​့ ​ေဘာင္​းဘီ႐ွည္​ကို ျမန္​မာအက်ႌဝမ္​းဆက္​ျဖင္​့ လွဲလွယ္​ဝတ္​ဆင္​သည္​။ ပခံုး​ေပၚ ဝဲက်​ေန​ေသာ ဆံႏြယ္​တို႔ကို စုစည္​းခ်ည္​​ေႏွာင္​လိုက္​သည္​။ မွန္​ထဲမွာ အရပ္​ျမင္​့ျမင္​့ ပိန္​ပိန္​ပါးပါး ​ေခ်ာ​ေမာလွပ​ေသာ မိန္​းမပ်ိဳ တစ္​ဦးက ​မင္​းမင္​းစိုးကို ​ေငးၾကည္​့​ေနသည္​။

“မမ​ေရ Sun Myanmar Trading က MD ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ႏွင္​့အဖြဲ႔​ေရာက္​ပါၿပီ assembly corridor မွာပါ။ “

“အို​ေက မမ လာမယ္​​ေနာ္​။”

အတြင္​း​ေရးမႉး ညီမ​ေလးက ျပင္​ဆင္​ထား​ေသာ ဖိုင္​တြဲကို မင္​းမင္​းစိုးဆီ ကမ္​း​ေပးသည္​။

“လက္​​ေတာ့ ညီမ ယူခဲ့မယ္​​ေလ။”

အစည္​းအ​ေဝးခန္​း ဆင္​နားရြက္​တံခါးကို တြန္​းဖြင္​့လိုက္​ခ်ိန္​မွာ နင္​းထား​ေသာ ၾကမ္​းခင္​းက လည္​ထြက္​သြားသလို။ ​ေခါင္​မိုးမ်က္​ႏွာၾကက္​က နိမ္​့ဆင္​းလာသလို။ လက္​ထဲက ဖိုင္​တြဲ​ေတြလဲ လြတ္​က် ျပန္​႔က်ဲ။

မီး႐ုတ္​တရက္​ ပ်က္​သြားခဲ့သည္​။ သို႔​ေသာ္​ မင္​းမင္​းစိုးမ်က္စိထဲ အိမ္​မဲႀကီးတစ္​လံုး။ လႈပ္​ကုလားထိုင္​တစ္​ခု၊ ဝါဆိုဖ​ေယာင္​းတိုင္​တစ္​​ေခ်ာင္​း။ ႀကိဳးတန္​းလန္​းႏွင္​့ သစ္​သားတိုင္​ႀကီးတစ္​ခု။ သည္​့​ေနာက္​​ေတာ့ မင္​းမင္​းစိုးထံမွ အသိတရား​ေတြ အကုန္​လြင္​့စင္​သြားခဲ့ၿပီ။

သတိျပန္​​ရ​ေတာ့ ​ေဆးရံု​ေပၚမွာ။ အနားမွာ စိုးရိမ္​တႀကီး သူ႔အတြင္​း​ေရးမႉးမ​ေလး။ “မမ ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​တို႔ ambulance လွမ္​း​ေခၚ​ေပးတယ္​။ စိုးရိမ္​လို႔ ဆက္​​ေစာင္​့​ေနတာ။ မမ သတိရတဲ့အထိ။”

“ဟုတ္​တယ္​ ​ေဒၚမင္​းမင္​းစိုး။ ဆရာဝန္​က​ေတာ့ ​Hypo ရသြားတာပါတဲ့။ BP က်​ေနတယ္​ဗ်။ ဦး​ေလးဆံုးသြား​ေတာ့ စိတ္​ထိခိုက္​ရတာရယ္​။ အလုပ္​​ေတြ ဆက္​တိုက္​လုပ္​​ေနလ္​ု႔ထင္​တယ္​။ ကဲ စိတ္​ခ်ရၿပီဆို​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ျပန္​ပါဦးမယ္​။ assembly က​ေတာ့ ျပန္​စီစဥ္​ၾကတာ​ေပါ့။”

“​ေၾသာ္​ ​ေဒၚမင္​းမင္​းစိုး​ေရ တစ္​ခါတစ္​ရံ လႊတ္​ခ်သင္​့တာ​ေတြကို ပစၥပၸဳန္​ ကို မသယ္​ႏွင္​့​ေတာ့ဗ်။”

​ေနာက္​ဆံုးစကားကို ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ ​ေျပာ​ေနစဥ္​မွာ သူက သူမဟုတ္​​ေတာ့။ ႐ုတ္​တရက္​ သူျမင္​​ေနၾက သစ္​သားတိုင္​မႀကီးမွာ ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​က ႀကိဳးခ်ည္​ခံထားရသည္​။ ႐ုတ္​တရက္​ ဖ်တ္​ဆို ျပန္​​ေျပာက္​သြားၿပီး ရည္​မြန္​​ေသာ ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​မ်က္​ႏွာ။ ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​က ႏႈတ္​ခမ္​း​ေထာင္​့ကို ​ေကြးၫႊတ္​ရင္​း ျပံဳးျပသည္​။ အရာအားလံုး ပိုင္​ပိုင္​ႏိုင္​ႏိုင္​သိ​ေနသူရဲ႕ မ်က္​ဝန္​းမ်ိဳး။

“​ေန​ေကာင္​း​ေအာင္​ ဂ႐ုစိုက္​ဦး။ ​ေဒၚမင္​းမင္​းစိုး။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔​ေတြ႔ၾက​ေသးတာ​ေပါ့။”

​ေတြ႔ၾက​ေသးတာ​ေပါ့
​ေတြ႔ၾက​ေသးတာ​ေပါ့
စကားလံုးက ႀကိမ္​ဖန္​မ်ားစြာ ႐ိုက္​ခတ္​။ သတိဝင္​ၿပီး လွမ္​း​ေခၚ​ေတာ့ သူမ႐ွိ​ေတာ့ၿပီ။

ကား​ေလတိုးသံက တဟူးဟူး။
​ေတာင္​တန္​း အ​ေကြ႔အ​ေကာက္​​ေတြၾကား ​ေက်ာ္​လြန္​ခဲ့ၿပီ။
သာစည္​ကို ​ေက်ာ္​လ်ွင္​ အျမန္​လမ္​း​ေရာက္​ဖို႔ မ​ေဝး​ေတာ့ၿပီပဲ။

အင္​း အခု ည ၁၀ နာရီသာသာ ဆို​ေတာ့ သိပ္​အိပ္​ခ်င္​လာရင္​ ​ေနျပည္​​ေတာ္​ ​ေရာက္​မွပဲ ဟိုတယ္​တစ္​ခုခု ဝင္​အိပ္​ပါ​ေတာ့မယ္​​ေလ။ သည္​တစ္​​ေခါက္​ ​ေတာင္​ႀကီးကို အလုပ္​ကိစၥႏွင္​့လာ​ေတာ့ ကားႏွင္​့ လာျဖစ္​ခဲ့သည္​။

သည္​လမ္​းသည္​ခရီးကို Driver မပါ​ေပမယ္​့ ​ေဖ​ေဖႏွင္​့အတူ လာစဥ္​က driver အႀကိမ္​မ်ားစြာ လုပ္​ခဲ့ဖူးသည္​မို႔ confidence က​ေတာ့အျပည္​့။ သူ႔အ​တြင္​း​ေရးမႉးမ​ေလးက​ေတာ့ ​ေနာက္​​ေန႔မနက္​မွ ျပန္​ဖို႔​ေျပာ​ေပမယ္​့ မနက္​ဖန္​ရန္​ကုန္​က အလုပ္​တခ်ိဳ႕ လက္​မလႊတ္​ခ်င္​။ သည္​က​ေလးမက အခုမွ သည္​လမ္​း​ေၾကာ လိုက္​ဖူးသူမို႔ နဲနဲ​ေတာ့ စိုးရိမ္​​ေနပံုရသည္​။

“မမ မိုးရြာလာၿပီ ထိန္​း​ေမာင္​း​ေနာ္​”
“​ေအးပါဟာ ငါသိပါတယ္​။
အခုက ​ေျမျပန္​႔​ေရာက္​​ေနၿပီ ၂ နာရီ​ေလာက္​​ေမာင္​းလိုက္​ရင္​ အျမန္​လမ္​း​ေပၚ​ေရာက္​​ေတာ့မွာ “

စကား​ေျပာ​ေနရင္​း သတိပိုထားၿပီး ​ေမာင္​းျဖစ္​သည္​။ အ​ေကြ႔တစ္​ခု​ေရာက္​​ေတာ့ ႐ုတ္​တရက္​ ကားကို သူမထိန္​းႏိုင္​။ ဘရိတ္​ကို အသာ​ေခ်ာ့အုပ္​​ေပမယ္​့ မမိ။ သူကိုယ္​တိုင္​ ရင္​ထိတ္​သြားၿပီး အ႐ွိန္​ကို တျဖည္​းျဖည္​း​ေလ်ာ့ခ်သည္​။ ကားက လမ္​းမွန္​မဟုတ္​​ေတာ့။ ​ေဘးက ကြင္​းက်ယ္​ထဲ ထိုးဆင္​းသြားၿပီ။ သစ္​ပင္​တစ္​ပင္​ဆီ ဦးတည္​​ေန​ေသာ္​လဲ အ႐ွိန္​ျပင္​းျပင္​းမတိုက္​မိ​ေအာင္​ တိမ္​း​ေမွာက္​မသြား​ေအာင္​ သူ႔ကြၽမ္​းက်င္​မႈက ကူညီသည္​။ ​ေလအိတ္​​ေတြလဲ ပြင္​့သြားခဲ့သည္​။ အ​ေၾကာက္​လြန္​​ေန​ေသာ သူ႔အတြင္​း​ေရးမႉးကို အား​ေပးရ​ေသးသည္​။ ​ေတာ္​​ေသးသည္​။ အနီးအနားက ရြာဆက္​ျပတ္​​ေသာ​ေနရာမဟုတ္​။ အိမ္​​ေတြ႐ွိသည္​။

“ကဲ ညီမ​ေရ ျဖစ္​သမ်ွ အ​ေၾကာင္​း အ​ေကာင္​း​ေပါ့။ ​ေတာင္​ႀကီးရံုးခြဲ ဖုန္​းဆက္​ၿပီး သူတို႔ဆီက ကားႏွင္​့ ဆက္​သြားတာ​ေပါ့။ သည္​ကားက​ေတာ့ သူတို႔ျပင္​ခိုင္​းရမယ္​။ ကဲ အ​ေရးႀကီးပစၥည္​း​ေတြယူ။ “

သူတို႔ကား သစ္​ပင္​ႏွင္​့တိုက္​မိသည္​့​ေနရာႏွင္​့ မနီးမ​ေဝးက အိမ္​တအိမ္​က လက္​ႏွိပ္​မီးတဝင္​းဝင္​းျဖင္​့​ေရာက္​လာသည္​။

“ကားဆရာ ဘာျဖစ္​သြား​ေသးလဲ။
​ေတာ္​​ေသးတာ​ေပါ့ လူ​ေတြ မထိတာ။ လာလာ ဦးႀကီးတို႔အိမ္​မွာ.ခဏနား “

သူ​ေတာ္​​ေကာင္​းႏွငိ့​ေတြ႔​ေပလို႔သာ​ေပါ့။ မိန္​းက​ေလး​ေတြ မဟုတ္​လား။ ဦးႀကီးတို႔အိမ္​​ေရာက္​​ေတာ့ အ​ေဒၚႀကီးတစ္​ဦးကပါ မီးခြက္​​ေျမႇာက္​ ဆင္​းႀကိဳဆို႐ွာသည္​။

“​ေဟ့ မယ္​ျမ​ေရ မိန္​းက​ေလး​ေတြဟ ကံ​ေကာင္​းလို႔ မ​ေသ​ေကာင္​း မ​ေပ်ာက္​​ေကာင္​း ကူညီလိုက္​ဦးဟာ အဝတ္​အစားဘာညာ လဲဖို႔ ။ ညစာ​ေရာ စားၿပီးပလား ​ေမးဦး။”

သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကံ​ေကာင္​းပါသည္​။ သရဲဝတၱဳ​ေတြထဲကလို ကားပ်က္​ သရဲအိမ္​ထဲ​ေတြ႔။ မနက္​က် သခ်ိဳင္​းမွာ အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေန အျဖစ္​မ်ိဳး မဟုတ္​လို႔ ။ အိမ္​႐ွင္​မ်ား ႐ိုးသားၿပီး သ​ေဘာ​ေကာင္​းၾကသည္​​ေလ။

မနက္​အိပ္​ယာထ​ေတာ့ ​ေတာင္​ႀကီးက လူ​ေတြ လိုက္​လာမွာ ​ေစာင္​့ရသည္​။ သူ႔အတြင္​း​ေရးမႉးမ​ေလးက အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနဆဲ။ မင္​းမင္​းစိုး အ​ေညာင္​း​ေျပ လမ္​း​ေလ်ွာက္​ထြက္​ခဲ့မိသည္​။

မ်က္​စိက တဖက္​ျခံကို​ေတြ႔မိ​ေတာ့။ လက္​ထဲက ဖုန္​းပင္​ လြတ္​က်သြားမိသည္​။

​ေဘးခ်င္​းကပ္​လ်က္​ ျခံ။
ျခံအတြင္​းက အိမ္​မဲႀကီးတစ္​လံုး။
အင္​မတန္​ရင္​းႏွီးခဲ့သည္​့ ျမင္​ကြင္​း။
ကိုယ္​့အိပ္​မက္​​ေတြထဲက အိမ္​။

ျခံတံခါးက အ​ေဝးကၾကည္​့​ေတာ့ ​ေသာ့ခတ္​ထားသလို။ အနီး​ေရာက္​သြား​ေတာ့ ​ေသာ့ကခ်ိတ္​ယံု ခ်ိတ္​ထားသည္​ပဲ။ တစ္​ခုခုက ဆြဲ​ေဆာင္​​ေနသလို ျခံထဲ ဝင္​လာခဲ့မိသည္​။ ျခံႀကီးက လူမ​ေနတာၾကာသလို ခ်ံဳႏြယ္​ပိတ္​​ေပါင္​း​ေတြႏွင္​့။

ရယ္​သံ​ေလး​ေတြ
ခ​ေလးငယ္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ရယ္​သံ။ ခိုးခိုးခစ္​ခစ္​က​ေလး။
အို က​ေလးမ​ေလးတစ္​​​ေယာက္​ပါလား။
ခ်စ္​စရာ​ေကာင္​းလိုက္​ပါဘိ။
​ေျပးလႊား​ေဆာ့ကစားရင္​း ရယ္​​ေနပံု​ေလး။

ခဏ​ေန​ေတာ့ ​ေကာင္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ႐ိႈက္​ငိုသံ​ေလး။ ​ေကာင္​​ေလးနားရြက္​ကို တင္​းတင္​းလိမ္​ဆြဲရင္​း

“နာပါၿပီ မမရဲ႕။ လႊတ္​ပါ​ေတာ့ မမရဲ႕”

က​ေလးငယ္​ႏွစ္​ဦးပါလား။

႐ုတ္​တရက္​ လူႀကီး​ေတြျဖစ္​သြားခဲ့သည္​။က​ေလးမ​ေလးက မင္​းမင္​းစိုးျဖစ္​လာခဲ့ၿပီး ​ေကာင္​​ေလးက ​ေက်ာ​ေပးထားဆဲ။ ဘယ္​သူမွန္​းမသိ။

“နင္​ ငါခိုင္​းတာ မလုပ္​ဘူး ဟုတ္​လား။”

ကိုယ္​က ​ေကာင္​း​ေလး​ေခါင္​းက ဆံပင္​​ေတြကို ခပ္​ၾကမ္​းၾကမ္​း ဆြဲကိုင္​ရင္​း ​ေကာင္​​ေလး ပခံုးကိုဖိခ်လိုက္​သည္​။ ​ေကာင္​​ေလးက ဒူး​ေထာက္​လ်က္​။ သူ ​ေခါင္​းငံု​ေနဆဲ။ ​ေဒါသတႀကီး ပါး​ကို ၃ ခ်က္​​ေလာက္​ဆင္​့႐ိုက္​ပစ္​လိုက္​ၿပီး ​ေခါင္​းငံု​ေနတာ အလိုမက်စြာ ဆြဲ​ေမာ့ပစ္​လိုက္​သည္​။

ဘုရား​ေရ ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ပါလား။
ငါက ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ကို ပါး႐ိုက္​မိတာ။ ႐ုတ္​တရက္​ အားနာ႐ွက္​ရြံစိတ္​။

အိမ္​မဲႀကီး တံခါးဝက ကိုယ္​ဝင္​လာ​ေတာ့ အဆင္​သင္​့ပြင္​့လ်က္​။
လႈပ္​ကုလားထိုင္​တစ္​ခု ။
ဘုရား​ေရ
အိပ္​မက္​ထဲက အတိုင္​း။
ဖံုအလိမ္​းလိမ္​းတက္​​ေနဆဲ လႈပ္​ကုလားထိုင္။ လႈပ္​ကုလားထိုင္​​ေဘးမွာ ဝါဆိုဖ​ေယာင္​းတိုင္​တုတ္​တုတ္​တစ္​​ေခ်ာင္​း။ ထြန္​းလက္​စ အ​ေနအထား။ ​ေဘးမွာ ဖ​ေယာင္​းသားတခ်ိဳ႕။ ဖုန္​အလိမ္​းလိမ္​းတက္​​ေနသည္​့ ဖ​ေယာင္​းတိုင္​။ အိမ္​ရဲ႕ ပင္​မ သစ္​သားတိုင္​ လံုးလံုးႀကီး။ အိပ္​မက္​ထဲကလို ႀကိဳး​ေတြ​ေတာ့မ႐ွိ။

“အား နာလွၿပီ မမရယ္​့
ဟီးဟီး လႊတ္​​ေပးပါ​ေတာ့ ​ေၾကာက္​လွပါၿပီ မမရဲ႕။ “

ရႊမ္​းဆို ႐ိုက္​ခ်လိုက္​သည္​့ က်ာပြတ္​သံ​ေတြ။ ငိုယို​ေတာင္​းပန္​​ေနသံ

မင္​းမင္​းစိုး နားထဲမွာ စိီစီႏွင္​့ ျမည္​​ေနသည္​။ အသံ​ေတြက နီးလာလိုက္​။​ေဝးလာလိုက္​။ တိုင္​လံုးမွာ ႀကိဳးခ်ည္​ထား​ေသာ ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ကို သူဘာ​ေၾကာင္​့မ်ား အညႇာတာမဲ့ ႐ိုက္​မိ​ေနပါလိမ္​့​ေလ။

႐ုတ္​တရက္​ မ်က္​လံုးဖြင္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ရင္​ဘတ္​မွာ က်ာပြတ္​ရာ​ေတြ ထပ္​လို႔။ ​ေသြးစီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခ်ိဳ႕ပါ။ ​ေအာ္​ဂလီဆန္​​ေသာ ခံစားမႈ.တခ်ိဳ႕ မင္​းမင္​းစိုး လဲက်သြားခဲ့ၿပီ။

အမိ ဆံုုးသြားခ်ိန္​မွာ အဘလဲ မ႐ွိ​ေတာ့သည္​့ဘဝမို႔ ရြာက လူႀကီး​ေတြစီမံရာသာ သူနာခံရ​ေတာ့သည္​။ သူတို႔ရြာက အ​ေတာ္​​ေခါင္​သည္​။ ရြာသာႀကီးက​ေတာ့ ၿမိဳ႕ႏွင္​့နီးသည္​မို႔ စည္​ကား​ေလသည္​။ သူ​ေနရသည္​့ အိမ္ႀကီးက အႀကီးႀကီး။ သူ​ေနခဲ့ရသည္​့ ​ေလးတိုင္​စင္​အိမ္​က​ေလးႏွင္​့​ေတာ့ အကြာႀကီးကြာသည္​။ သူ သည္​အိမ္​မွာ ​ေအာက္​​ေျခသိမ္​း အကုန္​လုပ္​ရင္​း ​ေနစရာ ​ေက်ာတခင္​း၊ စားစရာ ထမင္​းတပန္​းကန္​​ေတာ့ မပူမပင္​ရ။

သို႔​ေသာ္​
​ေရႊစင္​ ကို​ေတာ့ သူ​ေၾကာက္​ရသည္​။ သူမွမဟုတ္​ သည္​အိမ္​က သူရင္​းငွါး၊ အိမ္​ကူ အကုန္​ ​ေၾကာက္​သည္​။ ​ေရႊစင္​သည္​ အိမ္​ႀကီး႐ွင္​ရဲ႕ တစ္​ဦးတည္​း​ေသာ သမီး။

“င​ေမာင္​ င​ေမာင္​”
သူ ကပ်ာကယာ ​ေျပးထြက္​လာ​ေတာ့
“နင္​့ကိုငါ ဘယ္​ႏွစ္​ခါ​ေျပာရမလဲဟင္​ ငါ​ေခၚရင္​ တခြန္​းႏွင္​့ငါ့​ေ႐ွ႕​ေရာက္​ရမယ္​ဆိုတာ။ “
သူ႔နားရြက္​ကို ဆြဲလိမ္​​ေတာ့ သူမ​ေအာ္​ရဲ။

“မွတ္​ပလား။ နင္​ ​ေသာက္​ပိုးကို မက်ိဳးတာ။ သြား အဲ့အပင္​​ေဘး ဒူး​ေထာက္​​ေနစမ္​း။ အံမယ္​ အပင္​ရိပ္​မ​ေနႏွင္​့ နင္​့ကို ​ေနပူလွမ္​းရမယ္​”

ထို​ေန႔က သူ႔ကို ​ေရႊစင္​က ​ေနပူလွမ္​း အျပစ္​​ေပးခဲ့သည္​။ ၿပီး​ေတာ့ ရြာထဲက အလႉ တစ္​ခုကို မိသားစုလိုက္​ထြက္​သြား​ေတာ့ ​ေနပူထဲက သူ႔ကို ​ေရႊစင္​​ေမ့သြားခဲ့သည္​။ ​ေရႊ႔စင္​့ ​ေဒါသကိုသိလို႔ ဘယ္​သူမွ သူ႔ကို ဝင္​မနားခိုင္​းရဲ။ ​​ေနပူျပင္​းျပင္​း​ေအာက္​မွာ ဒူး​ေထာက္​​ေနရင္​း ​ေပးခဲ့​ေသာအျပစ္​ဒဏ္​။ ​ေၾသာ္​ ​ေရႊစင္​ဆိုတာ င​ေမာင္​့ဘဝအတြက္​​ေတာ့ သခင္​မ တစ္​ပါးရယ္​​ေလ။

အိမ္​႐ွိ အလုပ္​သမား အကုန္​ ​ေရႊစင္​ႏိုင္​စား​ေပမယ္​့ ရြယ္​တူျဖစ္​​ေသာ င​ေမာင္​့ကို ​ေရႊစင္​က အႏိုင္​စားဆံုး ျဖစ္​လိမ္​့မည္​။ ​ေရႊစင္​့မိဘ ဦးႀကီးႏွင္​့ ​ေဒၚႀကီးတို႔ကလဲ တစ္​ဦးတည္​း​ေသာ သမီး​ေလး ဘာလုပ္​လုပ္။ ​ေရႊစင္​့စိတ္​ႀကိဳက္​သာ။ သည္​အိမ္​မွာက ​ေရႊ႔စင္​့အမိန္​႔သာ အတည္​။

“င​ေမာင္​”
အဲ ​ေခၚ​ေလၿပီ ​ေရႊစင္​​ေက်ာင္​းက ျပန္​လာသည္​ႏွင္​့ င​ေမာင္​့အမည္​ တန္​း​ေခၚတတ္​သည္​။ င​ေမာင္​ ​ေရႊစင္​့ လြယ္​အိတ္​ႏွင္​့ ထမင္​းခ်ိဳင္​့ျခင္​းကို လွမ္​းယူသည္​။ အိမ္​ထဲ​ေရာက္​​ေတာ့ သဲအိုး​ေလးထဲက​ ​ေသာက္​​ေရ​ေအး​ေအး​ေလးတခြက္​ခပ္​။ ပန္​ကန္​ျပားခံရ​ေသးသည္​။ ​ေရႊစင္​့နား​ေရာက္​​ေတာ့ သူ ဒူး​ေထာက္​ထိုင္​ခ်ၿပီး ​ေရဖန္​ခြက္​က​ေလး ပင္​့ကိုင္​​ေပးထားသည္​။ သည္​လို အခ်ိဳးမ​ေျပလို႔က​ေနာ့ င​ေမာင္​ ညစာငတ္​ႏိုင္​​ေလသည္​။ တိတ္​တခိုး​ေလး အသာ​ေမာ့ၾကည္​့သည္​။ လွပဝင္​းမြတ္​​ေသာ လည္​တိုင္​​ေလး။ လွပဘိ သခင္​မဖုရား​ေလးရယ္​။ င​ေမာင္​ သည္​့ထက္​ ​ေမာ္​မၾကည္​့ဝံပါ။ ​ေရဖန္​ခြက္​ကို ယူ​ေသာက္​ၿပီး ​ေရႊစင္​ အခန္​းထဲ ဝင္​ကာမွ သူထဝံသည္​။

​ေရႊစင္​ ဆို​ေသာ သူ႔သခင္​မဘုရားရယ္​။

​ၾကည္​​ေအး​ေရ ငါထမင္​းစားမယ္​

အိမ္​အကူက​ေလးမက ျပာျပာသလဲ အဆင္​သင္​့ ျပင္​ဆင္​​ေပး႐ွာသည္​။
ထမင္​းစားပြဲမွာ ​ေရႊစင္​ဝင္​ထိုင္​ရင္​း အျပစ္​႐ွာသလို ​ေဝ့ၾကည္​့သည္​။ အားလံုး ​ေရႊ႔စင္​့အႀကိဳက္​ဟင္​း​ေတြခ်ည္​း။ သည္​​ေန႔ ​ေရႊ႔စင္​့မိဘ​ေတြ မ႐ွိ ။ အ​ေတာ္​ပဲ။

“ဘယ္​မလဲ ဟို​ေခြးကို ​ေခၚလိုက္​။”

ၾကည္​​ေအး ျပာျပာ ျပာျပာႏွင္​့ အိမ္​ျပင္​ထြက္​သြားသည္​။ ႏြားစာတဲဘက္​လွည္​့ၿပီး “ကိုင​ေမာင္​​ေရ မမ​ေရႊစင္​ ​ေခၚ​ေနတယ္​။ “

င​ေမာင္​ ကျပာကယာ ​ေျပးဝင္​လာခဲ့​ေတာ့ ” ၾကည္​​ေအး သြား​ေတာ့ ငါ​ေခၚမွလာ။ “

“င​ေမာင္​ ငါ့နားမွာ နင္​ ဘယ္​လို ​ေနရမလဲ သိလား။”

ကျပာကယာ သူ ဒူး​ေထာက္​မိသည္​။

မမ​ေရႊစင္​က ထမင္​း​ေအး​ေဆး ဆက္​စား​ေနဆဲ။

“နင္​ဆာ​ေနပလား င​ေမာင္​”

“​ေရာ့စား ပုစြန္​ထုတ္​က ပုသိမ္​က ငါတို႔ဘႀကီး​ေတြ ​ေရခဲ႐ိုက္​ပို႔လို႔ စားရတာ။ ​ေရာ့နင္​့ကို တစ္​​ေကာင္​​ေကြၽးမယ္​။”

ၾကမ္​း​ေပၚပစ္​ခ်​ေပးလိုက္​​ေသာ ပုဇြန္​ထုတ္​တစ္​​ေကာင္​။

“စား​ေလ။ လက္​ႏွင္​့​ေကာက္​မစားႏွင္​့ “

င​ေမာင္​ ရင္​ထဲနင္​့သြားသလို။
​ေရႊစင္​မဖုရား​ေလးရဲ႕ သူ႔အ​ေပၚ အသိအမွတ္​ျပဳမႈက သည္​လို​ေလ။
ရပါသည္​​ေလ။

အရသာ႐ွိပါသည္​။ သဲတို႔​ေပလူး​ေန​ေပသည္​့။ သူစားၿပီးသြား​ေတာ့ ၾကမ္​း​ေပၚက ​ေပ​ေရ​ေနတာ​ေတြ လ်ွာႏွင္​့သန္​႔႐ွင္​း​ေရးတခါတည္​းလုပ္​သြားတဲ့။

အမိန္​႔ကိုမပယ္​႐ွားဝံသူရယ္​ပါ။
​ေယာက်ၤားတန္​မဲ့ က်မိခဲ့သည္​့မ်က္​ရည္​တစ္​စက္​။
ႏူးညံ့လွပပါလ်က္​ ရက္​စက္​ျခင္​းသရဖူ ဘာ​ေၾကာင္​့မ်ား​ေဆာင္​းရပါသလဲ​ေလ။

​ေရႊစင္​ႏွင္​့င​ေမာင္​ ။
​ေရႊစင္​က သာစည္​အထက္​တန္​း​ေက်ာင္​းမွာ တက္​ၿပီး ၁၀ တန္​း​ေအာင္​​ေတာ့ မႏၱ​ေလးမွာ တကၠသိုလ္​ ဆက္​တက္​သည္​။ င​ေမာင္​က​ေတာ့ သည္​အိမ္​ရဲ႕ ကြၽန္​ရင္​းျဖစ္​ဆဲ။ ​ေရႊစင္​ျပန္​လာလ်ွင္​ ထိပ္​ထားသခင္​မ ​ေရႊသ​ေဘာ​ေတာ္​က် ရက္​စက္​မႈအ​ေပါင္​း သရဖူ​ေဆာင္​းခဲ့​ေပမယ္​့ င​ေမာင္​က ​ေက်နပ္​​ေနခဲ့သည္​။

သည္​​ေန႔ ​ေရႊစင္​​ေက်ာင္​းပိတ္​လို႔ ျပန္​လာမည္​့ရက္​။ လွပ​ေသာ​ေရႊစင္​သည္​ ၿမိဳ႕ႀကီးသူလို ပို​ျပင္​ဆင္​တတ္​လာသည္​။ ၿမိဳ႕ႀကီးသူရဲ႕ အမူအက်င္​့​ေတြလဲ ပိုမို ကူးစက္​လာခဲ့သည္​။

​ေရႊစင္​့ခရီး​ေဆာင္​အိတ္​​ေတြ သူ​ေနရာခ်ၿပီး အခန္​းထဲက လွည္​့ထြက္​မည္​လုပ္​​ေတာ့ “ဟဲ့​ေကာင္​ ​ေနဦး” တဲ့။ င​ေမာင္​​ေပ်ာ္​လိုက္​သည္​​ေလ။ သူဘယ္​လို​ေနရ​ေနရ ​ေရႊစင္​့အပါး သူ​ေနခ်င္​သည္​​ေလ။

​ေရႊစင္​ ခရီး​ေဆာင္​အိတ္​ဖြင္​့ကာ ​ေလ်ွာ္​စရာ​ေတြ ထုတ္​ယူလိုက္​သည္​။ င​ေမာင္​့​ေ႐ွ႕ခ်​ေပးလိုက္​သည္​။

“ျငင္​ျငင္​သာသာ ​ေလ်ွာ္​​ေနာ္​
ငါ့အဝတ္​​ေတြက တန္​ဖိုးႀကီး​ေတြ
ခ်ိတ္​ႏွင္​့လွမ္​းရမယ္​​ေနာ္​ ပင္​တီ​ေတြလဲ ခ်ိတ္​ႏွင္​့လွမ္​း တစ္​ခုခုပ်က္​စီးရင္​ နင္​​ေသမယ္​။”

​ေရႊစင္​ခ်​ေပးလိုက္​တဲ့ အဝတ္​ပံုကိုယူရင္​း ထြက္​လာခဲ့​ေတာ့ သူ႔စိတ္​ထဲ​ေက်နပ္​​ေနဆဲ။ တကယ္​က ​ေယာက်ၤား ပီသ​ေသာ႐ုပ္​ရည္​႐ွိတဲ့ င​ေမာင္​ကို ရြာသူအပ်ိဳ​ေခ်ာတခ်ိဳ႕ မ်က္​စိက်​ေန​ေပသည္​့ င​ေမာင္​့စိတ္​သည္​ သူ႔မဖုရားထံမွာသာ။

​ေရႊစင္​သည္​ ယုတ္​မာ႐ိုင္​းစိုင္​းလြန္​းသူမဟုတ္​။ သို႔​ေသာ္​ ငယ္​ႏိုင္​ျဖစ္​​ေနသည္​့ သည္​ လုလင္​ပ်ိဳကို သူ အႏိုင္​က်င္​့​ေနရသည္​ကို ​ေပ်ာ္​​ေလသည္​။

​ေရႊစင္​ရြာျပန္​​ေရာက္​လာၿပီး ​ေရႊစင္​မိဘ​ေတြက အိမ္​မွာ အလႉလုပ္​သည္​။ င​ေမာင္​တို႔ မအားရ​ေတာ့။ သူက လူရင္​းမဟုတ္​လား။ ​ေအာက္​​ေျခသိမ္​း အကုန္​စီမံ။ ရြာသူ ပ်ိဳျဖဴ​ေခ်ာတို႔လား အကုန္​ဝိုင္​းကာဝန္​းကာ အလႉအတြက္​ကူညီၾက။ ​ေရႊစင္​့မိဘ​ေတြႏွင္​့က မကင္​းရာ မကင္​း​ေၾကာင္​း​ေတြ မ်ားသည္​​ေလ။

“ကိုင​ေမာင္​ႀကီး နားပါဦး​ေတာ့
​ေရာ့​ေရာ့ အခါးရည္​ ပူပူ​ေလး​ေသာက္​။”

​င​ေမာင္​့အ​ေပၚ ​ေစတနာပိုလြန္​း​ေသာ ပ်ိဳျဖဴ​ေခ်ာကို ​ေက်းဇူးတင္​စြာ အခါးရည္​ပူပူ​ေလး တ႐ႈး႐ႈး မႈတ္​​ေသာက္​သည္​။ အျပင္​မယ္​​ေႏြ​ေနက ျပင္​းလွသည္​​ေလ။

“ကိုင​ေမာင္​”
အို မယ္​ျဖဴ ​ေလး က လက္​ဖက္​သုတ္​ပန္​းကန္​ကိုင္​လ်က္​ င​ေမာင္​့ကို ခြံ႔အ​ေကြၽး။ ​ေဘးက အပ်ိဳ​ေခါင္​း မမိလွက တခစ္​ခစ္​ရယ္​။ အပ်ိဳအုပ္​က တဝါးဝါးပြဲက်။

အ​ေပၚထပ္​က ျပတင္​းတစ္​ခ်ပ္​က ​ေလမတိုက္​ပါဘဲ ဒိုင္​းကနဲ ပိတ္​​ေလသည္​။င​ေမာင္​့ ကမၻာလဲ တျခမ္​းၿပိဳက်သည္​။ ထင္​သည္​့အတိုင္​း “င​ေမာင္​” ​ေရႊစင္​့အသံက စူး႐ွ႐ွ။

“​ေအာက္​က ​ေခြးခ်ည္​တဲ့ လည္​ပတ္​သြားယူခဲ့င​ေမာင္​ နင္​က ဘဝ​ေမ့​ေနတယ္​။”

ပထမဆံုးအျဖစ္​ သူ႔သခင္​မကို သူျငင္​းဆန္​သည္​။ “မတပ္​ပါရ​ေစႏွင္​့ မမရယ္​။ လူ​ေတြအမ်ားႀကီးမို႔ပါ။” ​”​ေအာင္​မယ္​ ငယ္​​ေမြးျခံ​ေပါက္​ ကြၽန္​က ကြၽန္​​ေပါ့ နင္​က ဘဝ​ေမ့​ေနတာ​ေလ။” သူ႔ပါး​ေပၚ ဆက္​တိုက္​ၾကလာတဲ့ ႐ိုက္​ခ်က္​​ေတြ။ အို သူ ဘာျဖစ္​သြားမွန္​းမသိ။ လက္​ဖဝါး​ေလးႏုႏုက င​ေမာင္​့အသား​ေတြ မနာ​ေစပါ။ င​ေမာင္​့တစ္​ကိုယ္​လံုးကို​ေတာ့ တဆတ္​ဆတ္​ နတ္​ပူးသလို တုန္​ယင္​​ေန​ေစသည္​။ မ​ေနႏိုင္​​ေတာ့ပါ။ ​ေခြးသား​ေရလည္​ပတ္​ကိုတင္​းတင္​းဆြဲပတ္​မိသည္​။

ရြာထဲက အပ်ိဳတသိုက္​ကို ​ေ႐ွာင္​ပါ​ေသာ္​လည္​း တဝိုင္​းထဲမို႔ ​ေ႐ွာင္​မရ။ သိမ္​ငယ္​စိုးရြံစိတ္​ၾကားထဲက မသိမသာ​ေပ်ာ္​​ေနသည္​့ သူ႔စိတ္​ကို င​ေမာင္​သာ သိပါသည္​​ေလ။

ည​ေလးတည ႐ွိခဲ့ဘူးသည္​။
လသာ​ေနသည္​​ေလ။
ႏြားစာတိုက္​အ​ေပၚထပ္​က င​ေမာင္​့ စံနန္​း​ေတာ္​။
သည္​တညက အိပ္​မက္​မက္​​ေနသည္​။ လမင္​းႀကီးဆီက လ နတ္​ သမီး​ေလးက င​ေမာင္​့ စံနန္​းဆီ​ေရာက္​လာသည္​တဲ့။

ႏူးညံ့​ေသာ ​ေျခဖဝါး​ေလးက င​ေမာင္​့ မ်က္​ႏွာထက္​မွာ။
သူအိပ္​မက္​မက္​​ေနသလား။
သူ႔လ်ွာဖ်ားမွာ ႏူးညံ့​ေသာ လနတ္​သမီးကို ​ေျခဖဝါး​ေလးကို င​ေမာင္​ထိ​ေတြ႔ရသည္​။ မိန္​း​ေမာစြာ။ အိပ္​မက္​မက္​​ေနသူလို။ သူ႔မ်က္​ႏွာ​ေပၚ ​ေျခဖ၀ါး​ေလးဝဲ​ေနတာကို မ်က္​စိဖြင္​့မၾကည္​့ရဲခဲ့။ အိပ္​မက္​က​ေလး ​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြားလိမ္​့မည္​​ေလ။

​ေလ​ေျပညႇင္​းက​ေလး ဝဲ​ေနရာက ​ေလျပင္​းက ​ေဆာင္​့တိုက္​လာသည္​။ မိုးတို႔ သဲသဲသန္​သန္​ရြာခ်လိုက္​​ေတာ့ သူ႔မ်က္​လံုးအစံုကို ဖြင္​့ၾကည္​့မိသည္​။ လမင္​းငယ္​ကို တိမ္​တို႔ဖံုးကြယ္​​ေလၿပီ။ လနတ္​သမီးလဲ မ႐ွိ​ေတာ့။ ႏြားစာတိုက္​ ျပတင္​းငယ္​က လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ အိမ္​မႀကီးဆီ ​ေျပးသြားသူ တစ္​စံုတစ္​ဦးကို င​ေမာင္​ျမင္​လိုက္​သည္​။

​ေဝခြဲမရ စိတ္​ကို ထိန္​းသိမ္​း​ေနဆဲ။
ႏြားစာတိုက္​​ေအာက္​က ၾကည္​​ေအးအသံ။

“င​ေမာင္​ အစ္​မ​ေရႊစင္​ ​ေခၚ​ေနတယ္​ အခုလာခဲ့”တဲ့။
“ဟာ့ သည္​အခ်ိန္​ႀကီးလားဟ။”
“လာမွာ လာစမ္​းပါ​ေတာ္​။”
“ဟိုကအ​ေၾကာင္​းလဲ သိသားႏွင္​့ကို။”
“လာၿပိီလာၿပီ”
ပုဆိုးတိုတိုျပင္​ဝတ္​ ခ​ေမာက္​တလံုး​ေဆာင္​းရင္​း အိမ္​မဘက္​ ကူးပစ္​ခဲ့သည္​။

အိမ္​အ​ေပၚထပ္​မယ္​ ဘယ္​သူမွမ႐ွိ။ အခုမွ သတိရသည္​။ ဦးႀကီးႏွင္​့​ေဒါႀကီး မ႐ွိသည္​ပဲ​ေလ။

“င​ေမာင္​ ဒူး​ေထာက္​စမ္​း”
“ဟုတ္​ကဲ့ မမ”
ဘာအျပစ္​႐ွိလို႔ ​ေခၚမွန္​းမသိ။
လႈပ္​ကုလားထိုင္​မွာ မမ​ေရႊစင္​ အၾကာႀကီးထိုင္​​ေနသည္​။ ကုလားထိုင္​က အသံတစ္​ခုသာ စိုးမိုး​ေနဆဲ။ ဝါဆိုဖ​ေယာင္​းတိုင္​ႀကီးတစ္​တိုင္​ ထြန္​းထားလို႔ အလင္​း​ေရာင္​က ​ေကာင္​း​ေကာင္​းရသည္​။

“နင္​ မတ္​တပ္​ရပ္​စမ္​း
တိုင္​မွာ ကပ္​လိုက္​ “

အခုမွ င​ေမာင္​ျမင္​သည္​။
တိုင္​မွာ ႏြားခ်ည္​ႀကိဳး​ေတြ တြဲ​ေလာင္​းၾကအဆင္​သင္​့။ သူ႔ကိုတင္​းၾကပ္​​ေအာင္​ခ်ည္​​ေန​ေသာ မမလက္​က​ေလး​ေတြကို သူသနားသည္​။ ​ေရႊဖဝါး​ေတာ္​ႏုႏု ​ေသြး​ေခ်ဥလိမ္​့မည္​။ လႈပ္​မရ​ေအာင္​တင္​းက်ပ္​စြာ ခ်ည္​လို႔ သူနာက်င္​​ေနသလို သူ႔သခင္​မဖုရားလက္​​ေတြ နာက်င္​​ေနလိမ္​့မည္​။

ရႊမ္​းကနဲ က်လာ​ေသာ ႏြား႐ိုက္​တံႀကိမ္​က အသားထဲနစ္​နစ္​ဝင္​​ေနသလို။ သူ႔​ေက်ာျပင္​​ေတြ။ သူ႔တင္​ပါး​ေပၚ​ေတြ။

မိုးသီးမိုး​ေပါက္​​ေတြ သြပ္​​ေခါင္​​ေပၚက်​ေနသလို။ ႀကိမ္​႐ိုက္​ခ်က္​​ေတြ သူ႔ကိုယ္​​ေပၚမွာ။ ၾကာလာ​ေတာ့ တအားကို နာက်င္​​ေနၿပီ။ သခင္​မဘုရားသည္​ ​ေမွာ္​တစ္​ခုဝင္​​ေနသူလို ​သူ႔အလုပ္​ကိုသာ တြင္​တြင္​လုပ္​သည္​။
မိုးညတစ္​ည
​ေမွာ္​ဝင္​​ေန​ေသာ သခင္​မ
သူတို႔အတြက္​ ​ေနာက္​ဆံုး​ေသာညမွန္​း မသိခဲ့ပါ​ေလ။

သည္​​ေနာက္​​ေတာ့ မဖုရားသခင္​မကို င​ေမာင္​​ေတြ႔ခြင္​့မရ​ေတာ့။ မဘုရား မဂၤလာ​ေဆာင္​အတြက္​သာ တြင္​တြင္​အလုပ္​မ်ား​ေတာ့သည္​​ေလ။ ဂုဏ္​တူျခင္​းထပ္​ ျမတ္​ၾကသည္​့ပြဲ။ င​ေမာင္​ ဘာမွ ​ေျပာစရာမ႐ွိပါ။ ​ေျပာခြင္​့သည္​လဲ သာသူမဟုတ္​။ မဖုရား​ေရႊစင္​သည္​ မဖုရားသာ င​ေမာင္​့ခ်စ္​သူမဟုတ္​။ အသဲကြဲသည္​ဆိုတာ ဒါလား။ င​ေမာင္​တစ္​​ေယာက္​ ​ေနမထိထိုင္​မသာ။ ခ်စ္​ခင္​ျမတ္​ႏိုးသူႏွင္​့​ေကြကြင္​းရျခင္​း ဒုကၡ။ င​ေမာင္​့အတြက္​ ႀကီးမားလြန္​းခဲ့​ေလသည္​။

“မွန္​ရာကို သစၥာဆိုပါမည္​
ဘုရားသခင္​ထံ တိုင္​တည္​ဖူးပါသည္​။ ရင္​မွာတစ္​​ေယာက္​တည္​း ခ်စ္​ခဲ့ဘူးပါသည္​။ xxxxxx မ်က္​ႏွာ​ေတာ္​​ေမာ္​ကာဖူးခ်င္​သည္​။ “

​ေလာ္​စပီကာက ထြက္​လာ​ေသာ အသံက င​ေမာင္​့စိတ္​ကို ႀကိတ္​​ေျခ​ေနသလို။ မ်က္​ႏွာ​ေတာ္​ ​ေမာ္​ကာဖူးခ်င္​​ေန​ေပမယ္​့ အရိပ္​ရယ္​မႇ အ​ေရာင္​ကို​ေတာင္​ င​ေမာင္​​ေတြ႔ခြင္​့မသာ။

မဂၤလာ​ေဆာင္​​ေသာ ရက္​မွသာ အ​ေဝးက ​ေမ်ွာ္​​ေငးခြင္​့ရသည္​။ လွရက္​ပါဘိ သခင္​မဖုရားရယ္​။

သည္​ညဦးသည္​ င​ေမာင္​့ ႏွလံုးသားတို႔ ​ေၾကကြဲပ်က္​သုဥ္​း​ေသာည။ သခင္​မအတြက္​ မဂၤလာဦးည။ သည္​ညက အမွန္​​ေတာ့ ဆြတ္​ပ်ံ့ၾကည္​ႏူးဖြယ္​ ရသသာ ျဖစ္​သင္​့သည္​။ တစ္​ခါမွ မ​ေသာက္​စဖူး ခ်က္​အရက္​ ပုလင္​း​ေတြကို ဘယ္​ကဘယ္​လို ဘယ္​ႏွစ္​ပုလင္​းမွ မသိ​ေအာင္​ ​ေသာက္​ပစ္​လိုက္​သည္​။ မူး​ေနလ်ွင္​ ​ေမ့ႏိုင္​လိမ္​့မည္​​ေလ။ ​ေလာကႀကီးႏွင္​့ တတဂၤ အဆက္​ျပတ္​​ေနဆဲ။

ခပ္​​ေဝး​ေဝးမွ သံ​ေခ်ာင္​း​ေခါက္​သံ​ေတြ။ “မီး​ေဟ့ မီး”ဆို​ေသာအသံမ်ား။ တသက္​တာထား႐ွိခဲ့​ေသာ ဖ်တ္​လတ္​မႈႏွင္​့ င​ေမာင္​ က်ံဳးထသည္​။
မီးက အိမ္​ႏွင္​့နီးသည္​ပဲ။

ႏြားစာတိုက္​ရဲ႕​ေအာက္​ထပ္​က ႏြား​ေတြ။ င​ေမာင္​့ ရဲ​ေဖာ္​ရဲဖက္​​ေတြ။ ၇ ​ေကာင္​။ င​ေမာင္​ ခ်ည္​ႀကိဳး​ေတြ ျဖတ္​။ လြတ္​ရာ ဆြဲထုတ္​သည္​။ ၇ ​ေကာင္​လံုး ျခံျပင္​​ေရာက္​ၿပီ။ ႏြားစာတိုက္​တဖက္​ျခမ္​း မီးက ကူးစျပဳၿပီ။ အိမ္​မႀကီးအတြက္​က ပူစရာမ႐ွိ။ ဝင္​းက အတန္​ငယ္​ က်ယ္​သည္​။ ၾကားမယ္​ မီးတားလမ္​းသဖြယ္​ ႐ွိၿပီးသား။ သူ​ေနရာ ႏြားစာတိုက္​က​ေတာ့ မီးထဲပါ​ေတာ့မည္​။

႐ုတ္​တရက္​ တစ္​စံုတစ္​ခုကို သတိရသည္​။ ​ေမႊးနံသာ​ေသာ ပုဝါ​ေလး။ လျပည္​့တစ္​ညက လနတ္​သမီးရဲ႕ ပုဝါ။ င​ေမာင္​့ထံ က်က်န္​ရစ္​​ေလ​ေသာ ပုဝါ။

င​ေမာင္​ ႏြားစာတိုက္​ဆီ ​ေျပး​ေလသည္​။ ဝိုင္​း​ေအာ္​​ေန​ေသာ လူ​ေတြရဲ႕အသံ။ မီးက ႏြားစာတိုက္​တဖက္​ျခမ္​းအ​ေတာ္​ႀကီး​ေန​ေလၿပီ။ သို႔​ေသာ္​ င​ေမာင္​ မီးစာတိုက္​ဆီ ​ေျပး​ေလသည္​။

“င​ေမာင္​ ျပန္​လာခဲ့စမ္​း”
သူ။
မဖုရားသခင္​မ။
မမ​ေရႊစင္​ရဲ႕အသံ။
မလာခ်င္​​ေတာ့ဘူး သခင္​မ။
မနာခံလို​ေတာ့ၿပီ​ေလ။

င​ေမာင္​ ႏြားစာတိုက္​​ေပၚ တက္​​ေျပးသည္​။ သူ႔အိပ္​ယာစြန္​းတဖက္​မွာ မီးဟုန္​းဟုန္​း​ေတာက္​​ေန​ေလၿပီ။ ​ေခါင္​းအံုး​ေအာက္​က ပုဝါစငယ္​ကို စြဲအထုတ္​။ မီးစြဲယက္​မတန္​းက ျပဳတ္​က်​ေလၿပီ။

“အား” သူနာနာက်င္​က်င္​ တစ္​ခ်က္​​ေအာ္​သည္​။ မိုး​ညက ႀကိမ္​ဒဏ္​ခံစား​ေနစဥ္​ကလို ။
တျဖည္​းျဖည္​း မနာက်င္​​ေတာ့။
ဟုတ္​သည္​။
မနာက်င္​​ေတာ့
လြတ္​လပ္​​ေပါ့ပါးလာသည္​။
ပုဝါစငယ္​ကို ရင္​ဝယ္​ပိုက္​ရင္​း
ၾကယ္​​ေတြဆီ သူပ်ံသန္​းမိသည္​။
​ေျမျပင္​ ခပ္​​ေဝး​ေဝးမွာ
မ်က္​ရည္​လဲရႊဲ သူ႔သခင္​မ။
ဘယ္​သူ႔အတြက္​ ငိုသလဲ။
ဘယ္​သူ႔အတြက္​လဲ။
​ေနရစ္​ခဲ့​ေတာ့​ေလ။
င​ေမာင္​့မွာ သည္​ပုဝါတထည္​ ႐ွိရင္​ကိုပဲ သံသရာအတြက္​​ေတာင္​ လံု​ေလာက္​ပါၿပီရယ္​။

ကန္​​ေရျပင္​ ​ေလညႇင္​း​ေလးက တိုက္​ခတ္​ဆဲ။
​ေထာပတ္​သီး​ေဖ်ာ္​ရည္​ထဲ အ​ေၾကာင္​းမဲ့ ပိုက္​က​ေလးကို ထိုး​ေမႊ​ေနရင္​း။

“အဲ့ဒါပဲ ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ မင္​းမင္​းသိခဲ့တာ ဒါအကုန္​ပဲ။ မင္​းမင္​းဘဝက ကနဦးပံုမွန္​ပဲ။ ​ေဖ​ေဖဆံုးပါးၿပီးတဲ့​ေနာက္​မွာ မင္​းမင္​း အိပ္​မက္​ဆိုး​ေတြဆက္တိုက္​မက္​တယ္​။ အိမ္​မဲႀကီးတစ္​လံုးအ​ေၾကာင္​း။ ​ေတာင္​ႀကီးကအျပန္​ သာစည္​လြင္​ျပင္​မွာ မင္​းမင္​း အိပ္​မက္​ထဲက အိမ္​ကို ​ေတြ႕ခဲ့တယ္​။ မ်က္​ဝါးထင္​ထင္​ ​ေတြ႕ခဲ့တယ္​။ အိပ္​မက္​ထဲက ပစၥည္​း​ေတြဟာ အဲသည္​့အိမ္​မွာ တကယ္​ ႐ွိ​ေနခဲ့တယ္​။ ​ေဘးအိမ္​ကို စံုစမ္​းၾကည္​့​ေတာ့ လြန္​ခဲ့တဲ့ႏွစ္​​ေပါင္​း ၃၀ က အဲ့အိမ္​မဲႀကီးမွာ ႏြားစာတိုက္​မီး​ေလာင္​ၿပီး ႏြား​ေတြအသက္​႐ွင္​​ေအာင္​ဆြဲထုတ္​ခဲ့တဲ့ သူရင္​းငွါး မီး​ေလာင္​ၿပီး ​ေသသြားခဲ့တယ္​တဲ့။ ​ေနာက္​အိမ္​႐ွင္​အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီး​ေတြ ဆံုးပါးသြား​ေတာ့ သူ႔သမက္​က အိမ္​ကို ​ေရာင္​းပစ္​ခဲ့တယ္​တဲ့။ ထူးဆန္​းတာက အဲ့အိမ္​ဟာ ​ေဖ​ေဖ​ေရာင္​းပစ္​ခဲ့တဲ့အိမ္​။ သည္​အိမ္​ဟာ မင္​းမင္​း အဖိုးအဖြား​ေတြ ​ေနခဲ့တဲ့အိမ္​ပဲ။ မင္​းမင္​း စိတ္​႐ႈပ္​​ေထြးတာက ဦး​ေက်ာ္​မင္​းထင္​က သည္​အိမ္​ႏွင္​့ ဘယ္​လိုပတ္​သက္​သလဲ။ တစ္​ခုခု​ေတာ့ ဆက္​စပ္​​ေနတယ္​။ ဖုန္​းထဲမွာ ​ေျပာတဲ့ ကြၽန္​႔​ေတာ့္​ဆီ​ေရာက္​ရင္​ ႐ွင္​းသြားမွာပါ ဆိုတာက​ေရာ ဘာလဲ”

စကားအ႐ွည္​ႀကီး ​ေျပာရင္​း မင္​းမင္​းစိုး ​ေမာဟိုက္​​ေနသလို ခံစားရ​ေလသည္​။

“ပထမဆံုး ​ေျပာခ်င္​တာက ကြၽန္​​ေတာ့ကို ကို​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ ​ေလာက္​ဆိုရင္​ လံု​ေလာက္​ပါၿပီ မမင္​းစိုးရယ္​။ တကယ္​က မမင္​းစိုး ထက္​ ကိုယ္​က ၂ ႏွစ္​ငယ္​တယ္​”

မင္​းမင္​းစိုး တခ်က္​ျပံဳးျဖစ္​သည္​။ ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​က သူ႔ထက္​ ၂ ႏွစ္​ငယ္​​ေပမယ္​့ ျမင္​့မား​ေသာအရပ္​ႏွင္​့ ထြားႀကိဳင္​း​ေသာ ကိုယ္​ဟန္​႐ွိသည္​။

“အဲ့ အျပံဳး​ေလး ဟုတ္​တယ္​ အဲ့အျပံဳး​ေလး​ေလ”

႐ုတ္​တရက္​ မင္​းမင္​းစိုး ​ေၾကာင္​သြားသည္​။

“ဘာလဲ ကို​ေက်ာ္​မင္​းထင္​”

“မမင္​းစိုးရဲ႕ အျပံဳးက သူႏွင္​့သိပ္​တူတယ္​။ သူဆိုတာ ​ေရႊစင္​​ေလ။ မမင္​းစိုးရဲ႕အ​ေမ အန္​တီ​ေရႊစင္​​ေပါ့။ သူက ကြၽန္​​ေတာ္​့အခ်စ္​ဦး ျဖစ္​ခဲ့ဘူးတယ္​”

​ေက်ာ္​မင္​းထင္​က ​ေငးငိုင္​စြာ။ အ​ေဝးကို လွမ္​းၾကည္​့ဆဲ။

“အတိတ္​ဘဝကပါ မမင္​းစိုး။ ​မီး​ေလာက္​ၿပီး ​ေသသြား႐ွာတဲ့ သူရင္​းငွါးဟာ ​ေတာင္​့တတဲ့ခ်စ္​ျခင္​းတရားကို ရင္​ဝယ္​ပိုက္​ထား႐ွာတာ။ “

“မမင္​းမင္​းစိုးကို အစည္​းအ​ေဝးတစ္​ခုမွာ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတြ႔ကတည္​းက ​ေရႊစင္​ကို ျပန္​​ေတြ႔လိုက္​ရသလိုပဲ​။​ေရႊစင္​့ ပံုရိပ္​က ကြၽန္​​ေတာ့ ႏွလံုးသားမွာ သံသရာတ​ေလ်ာက္​ တံဆိပ္​ခတ္​ၿပီးသားဗ် ။ ဘယ္​​ေတာ့မွ မ​ေမ့​ေတာ့ဘူး”

ကိုယ္​ဟာ ငယ္​စဥ္​က​ေလးဘဝကတည္​းက အိပ္​မက္​တစ္​ခုကို ထပ္​ကာထပ္​ကာ မက္​ခဲ့တာ။ အိမ္​မဲႀကီးရယ္​။ လႈပ္​ကုလားထိုင္​ရယ္​။ ဝါဆိုဖ​ေယာင္​းတိုင္​ရယ္​။ တိုင္​လံုးႀကီးတစ္​ခုရယ္​။ ကံ​ေကာင္​းခ်င္​​ေတာ့ ခရီးသြား ကုမၸဏီတစ္​ခုကိုပါ ပူးတြဲလုပ္​​ေန​ေတာ့ သာစည္​က ​ေရာင္​းမည္​တံဆိပ္​ကပ္​ထားတဲ့ အိမ္​မည္​းႀကီးကို ​ေတြ႕ၿပီးဝယ္​ခဲ့တယ္​။ အိမ္​ထဲမွာ​ေတြ႔တဲ့ လႈပ္​ကုလားထိုင္​ရယ္​၊ ဝါဆိုဖ​ေယာင္​းတိုင္​ရယ္​ကို အိပ္​မက္​ထဲကအတိုင္​း ျပင္​ဆင္​ထားခဲ့တယ္​။ တစ္​ခ်ိန္​မွာ သည္​အိမ္​ႏွင္​့ပတ္​သက္​သူတစ္​ဦးႏွင္​့ ဆံုဆည္​းရလိမ္​့မယ္​လို႔လဲ ကို ယံုၾကည္​ပါတယ္​။

​ေနာက္​ဆံုးတစ္​ခုက​ေတာ့ ကိုယ္​ မင္​းမင္​းကို လက္​ထပ္​ခ်င္​ပါတယ္​။

ကိုယ္​ဟာ ပညာတတ္​ လူႀကီးလူ​ေကာင္​းတစ္​​ေယာက္​ပါ။ စီးပြား​ေရးလုပ္​ငန္​း႐ွင္​တစ္​ဦးလဲျဖစ္​တယ္​။ သိမ္​ဖ်င္​းတဲ့ အႏိုင္​ယူလိုစိတ္​ႏွင္​့ အတၱလူသားမဟုတ္​ရပါဘူး​ေလ။ ​ေရႊစင္​့ဆီက ကိုယ္​အ​ေႂကြး​ေတြရဖို႔ ႐ွိ​ေသးတယ္​ဆိုရင္​ ကိုယ္​အတိုးခ် ခ်စ္​ျခင္​တဲ့ အခ်စ္​​ေႂကြးကိုသာ မင္​းမင္​းစိုး ဆပ္​ပါ​ေလ။ သံသရာ​ေႂကြး​ေတြကို​ေတာ့ ကိုယ္​ တံု႔လွည္​့လို႔မယူခ်င္​ရက္​ပါၿပီ​ေလ။

ရန္​​ကုန္​ၿမိဳ႕ရဲ႕အႀကီးက်ယ္​အခမ္​းနားဆံုး​ေသာ ဟိုတယ္​တစ္​ခုမွာ ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ႏွင္​့မင္​းမင္​စိုးတို႔ရဲ႕ မဂၤလာပြဲက ခမ္​းနားႀကီးက်ယ္​ခဲ့သည္​​ေလ။

အို မိတ္​​ေဆြ
သာစည္​လြင္​ျပင္​က အိမ္​မည္​းႀကီးတစ္​အိမ္​မွာ​ေလ တစ္​ခါတစ္​ရံ ဇနီး​ေမာင္​ႏွံႏွစ္​ဦး ​ေရာက္​​ေရာက္​လာတတ္​သတဲ့။

အိမ္​မည္​းႀကီးက အခု ​ေရနံ​ေခ်း​ေတြဝလို႔ မဲ​ေပသည္​့ ​ေတာက္​​ေျပာင္​သစ္​လြင္​လို႔​ေလ။ ျခံထဲမွာ ​ေကာ​ေနတဲ့ စမ္​း​ေခ်ာင္​းငယ္​​ေလးတစ္​ခုကို ​ေရစီး​ေၾကာင္​း ျပန္​​ေဖာ္​ထားတာ တသြင္​သြင္​စီးလို႔။ အင္​မတန္​​ေတာ္​တဲ့ မာလီတစ္​​ေယာက္​ပံု​ေဖာ္​ထားတဲ့ ခမ္​းနားလွပတဲ့ ပန္​းဥယ်ာဥ္​တစ္​ခုလဲ႐ွိတယ္​။ပန္​းဥယ်ာဥ္​ကို ရစ္​ပတ္​​ေခြထားတဲ့ ကြန္​ကရစ္​လမ္​းက​ေလး​ေတြဟာ အင္​မတန္​လွပတာပဲ။ ျခံဝင္​းဟာ အုတ္​တံတိုင္​း ျမင္​့ျမင္​့စြင္​့စြင္​့ခတ္​လို႔။ ျခံဝင္​းႀကီးက က်ယ္​လြန္​း​​ေတာ့ အိမ္​ထဲ ဝင္​းထဲ ဘာျဖစ္​​ေနသလဲ​ေတာင္​ အျပင္​က မသိႏိုင္​ဘူး​ေလ။

​ေျမစိုက္​နံကပ္​ အညာအိမ္​​ေပမယ္​့ အထဲမယ္​ ျပင္​ဆင္​ထားခ်က္​က ဟိုတယ္​ႀကီးတစ္​ခုလိုပဲရယ္​။ အိမ္​မႀကီးရဲ႕ ပင္​မအခန္​း တစ္​ခုက သိပ္​ထူးဆန္​းတယ္​။ တစ္​အိမ္​လံုး လ်ွပ္​စစ္​သြယ္​ထား​ေပမယ္​့ သည္​တခန္​းမွာ မီးမ႐ွိဘူး။ အခန္​းထဲမွာ ပရိ​ေဘာဂ တစ္​ခုပဲ႐ွိတယ္​။ လႈပ္​ကုလားထိုင္​တစ္​ခု​ေလ။ အခန္​းထဲမွာ အလင္​း​ေရာင္​ရ​ေအာင္​ ဝါဆို ဖ​ေယာင္​းတိုင္​ႀကီး တစ္​တိုင္ထြန္​းထားတတ္​တယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ မိုးရြာတဲ့ည​ေတြဆို အဲ့အခန္​းထဲက သစ္​သားတိုင္​မႀကီးမွာ မိန္​းမရြယ္​တစ္​​ေယာက္​ကို ႀကိဳး​ေတြႏွင္​့ တင္​းတင္​းၾကပ္​ၾကပ္​ တုပ္​​ေႏွာင္​ထားတတ္​တယ္​။ သူ႔ခ်စ္​သူက ခါးက ခါးပတ္​ကို ခြၽတ္​လိုက္​ရင္​ကို ၾကက္​သီး​ေမႊးညႇင္​းက​ေလး​ေတြ ထကုန္​တာပဲ။ မိန္​းမရြယ္​​ေလးရဲ႕ ​ေက်ာျပင္​​ေတြ တင္​ပါး​ေတြမွာ ခါးပတ္​ရာ​ေတြ ထင္​ကုန္​​ေပမယ္​့ မိန္​းမရြယ္​​ေလးက သိပ္​ကို ​ေက်နပ္​ပီတိ ျဖစ္​​ေန႐ွာတာ။

မိန္​းမရြယ္​​ေလးက မနက္​​ေစာ​ေစာ မထခ်င္​သူ​ေလး​ေလ။ သူ႔ခ်စ္​သူက အ​ေစာႏိႈးတတ္​တယ္​။ ​ေရာင္​နီလာစ​ေလ။” ​ေခြးမ​ေလး ကိုယ္​တို႔ျခံတစ္​ပတ္​ လမ္​း​ေလ်ွာက္​စို႔”ဆိုတဲ့ စကားသံၾကားရင္​ မိန္​းမရြယ္​​ေလးက ဘယ္​​ေတာ့မွ ဆက္​အိပ္​မ​ေနႏိုင္​ဘူး သိလား။ သူ ကမန္​းတတန္​းထၿပီး သူ႔တစ္​ကိုယ္​လံုးက အဝတ္​အစား​ေတြ ခြၽတ္​ခ်။ ဒူးႏွင္​့လက္​ဖဝါးမွာပဲ အစြပ္​​ေလး​ေတြစြပ္​ၿပီး သူ႔ခ်စ္​သူ​ေကာင္​​ေလး​ေဘး ဒူး​ေထာက္​​ေပးတတ္​တယ္​။

မိန္​းမရြယ္​​ေလးရဲ႕ လည္​ပင္​းမွာ သား​ေရလည္​ပတ္​က​ေလး တပ္​​ေပးၿပီး သံႀကိဳး႐ွည္​႐ွည္​​ေလးကို သူ႔ခ်စ္​သူ​ေကာင္​​ေလးက ကိုင္​လို႔ ျခံတစ္​ပတ္ ​လမ္​း​ေလ်ွာက္​ထြက္​ၾကတယ္​​ေလ။ ​ေဝလီ​ေဝလင္​း ျခံကလဲ အုတ္​တံတိုင္​း အျမင္​့မို႔ သူတို႔ကို ျမင္​မယ္​့သူမ႐ွိဘူး။ တစ္​ခါတစ္​​ေလ မိန္​းမရြယ္​​ေလးက မူႏြဲ႔ၿပီး ​ေပကပ္​ကပ္​လုပ္​တတ္​တယ္​။ ​ဖ​ေလာ္​ဂါလို႔​ေခၚတဲ့ အ​ေမႊးဖြားသား​ေရက်ာပြတ္​က​ေလး ရႊမ္​းဆို တင္​ပါးကို လာထိခတ္​ရင္​ ​ေက်နပ္​ပီတိလိႈင္​း​ေတြ တစ္​ကိုယ္​လံုး လိႈက္​ျဖာ႐ိုက္​ခတ္​သြားသလိုပဲ​ေလ။

ျခံထဲက အလွဆင္​ခံု​ေလး​ေတြမွာ မနက္​စာ စားၾကတယ္​​ေလ။ တစားပြဲထဲ​ေတာ့ မဟုတ္​ဘူး။ အမ်ိဳးသား​ေလး ပစ္​ခ်​ေကြၽး​ေမြးသမ်ွ မိနိးမရြယ္​​ေလးက ​ေက်​ေက်နပ္​နပ္​ ​ေခြးမ​ေလးလို စား​ေသာက္​တတ္​ျပန္​တယ္​။ အမ်ိဳးသား​ေလးရဲ႕ ​ေျခ​ေထာက္​က​ေလးကိုလဲ လိမ္​မာတဲ့ ​ေခြးမက​ေလးတစ္​​ေကာင္​လို ယုယုယယ စုပ္​၊လ်က္​​ေပး​ေနတတ္​​ေသးတယ္​။

မိန္​းမရြယ္​​ေလးကို တစ္​ခါတရံ သစ္​ပင္​မွာ bare ႏွင္​့ ႀကိဳးတုပ္​ ခ်ည္​​ေႏွာင္​ထားတတ္​တယ္​။ ဝါဝင္​းလွပတဲ့ အသားအရည္​မွာ တစ္​ခုခု ျဖစ္​သြားမွာ စိုးရိမ္​စိတ္​ႏွင္​့ ​ေကာင္​​ေလးက ၾကည္​့​ေနတတ္​​ေပမယ္​့ မလႈပ္​ႏိုင္​​ေအာင္​ တုပ္​​ေႏွာင္​ထားတာကို မိန္​းက​ေလးက သိပ္​သ​ေဘာက်တယ္​။

သည္​ စံုတြဲ​ေလးဟာ ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ႏွင္​့ မင္​းမင္​းစိုးဆိုတာ သံသယျဖစ္​သရာ မ႐ွိပါဘူး​ေနာ္​။

ျပဳ သူအသစ္​ ျဖစ္​သူအ​ေဟာင္​း သံသရာမွာ တံု့မယူခ်င္​ရင္​​ေတာင္​ ျပန္​လည္​​ေပးဆပ္​ရစျမဲဆိုတဲ့ နိယာမက​ေတာ့ အျမဲတမ္​း မွန္​ကန္​​ေနပါတယ္​​ေလ။

ကဲသည္​တင္​ပဲ ဇာတ္​လမ္​း​ေလးကို အဆံုးသတ္​မယ္​​ေနာ္​။ ​ေက်ာ္​မင္​းထင္​ႏွင္​့ မင္​းမင္​းစိုးဆိုတာ တကယ္​႐ွိတာမို႔ သာစည္​လြင္​ျပင္​​ေရာက္​ရင္​ အုတ္​တံတိုင္​းျမင္​့ျမင္​့ႀကီး ခတ္​ထားတဲ့ အိမ္​မဲမဲႀကီးကို​ေတြ႔ရင္​ မစပ္​စုရဘူး​ေနာ္​။

သူ႔သခင္​ႏွင္​့ ​ေခြးမ​ေလး လြတ္​လပ္​​ေပ်ာ္​ရႊင္​​ေနပါ​ေစကြာ။

.

ျမၾကာျဖဴ @ အခ်စ္တကၠသိုလ္